Het GWL-terrein

Geschiedenis
Het GWL-terrein is een ecologische en autovrije woonwijk  gebouwd op het voormalige terrein van de Gemeente Waterleidingen bij het Westerpark. Na het vertrek van de waterleidingen in 1989 werd er een woonwijk gebouwd van 600 woningen, die werden opgeleverd in 1997-98.
De waterkelders zijn bij de bouw gesloopt, maar het machinepompgebouw uit 1900 (nu café-restaurant Amsterdam) en de watertoren uit 1967 herinneren nog aan het waterleiding verleden. Ook de namen van straatjes en pleinen herinneren daaraan, het Watervalplein, de Waterkeringweg, de Waterleliegracht.

Ecowijk
Bij het ontwerp van de wijk was besloten dat het een ecologische wijk moest worden. Dat was in die tijd nog niet erg gebruikelijk, zeker niet op een dergelijke schaal en met een hoge binnenstedelijke woondichtheid.
Belangrijke elementen bij de aanleg waren energiebesparing, gebruikte materialen (het puin van de gesloopte waterkelders werd hergebruikt voor het beton), het stimuleren van sociale duurzaamheid en het waterbeheer.

Waterbeheer
De wijk wordt omzoomd door twee grote flatgebouwen, die dienen als wind- en geluidsbuffer voor het binnenterrein, waar kleinere woonblokken staan. Deze beide grote gebouwen hebben sedumdaken. Kenmerk daarvan is dat die bij regen het water langer vasthouden, zodat niet meteen na een zware regenbui het water op grondniveau komt.
De lagere woonblokken kregen een grijswatersysteem: met opgevangen regenwater worden de toiletten doorgespoeld.
Van het autovrije maaiveld is een groot deel onverhard en bestaat uit (nuts)tuinen en plantsoenen.
Op de verharde delen wordt het regenwater door goten afgevoerd en komt terecht in de midden op het terrein gelegen Waterleliegracht. Als dat reservoir een bepaalde waterhoogte bereikt wordt het overtollige water overgeheveld naar de nabijgelegen Haarlemmertrekvaart.
Regenwater komt dus niet in het rioolstelsel terecht.

Locatie: Waterleliegracht, Amsterdam